De zuiderburen

Van Grun-Bordas naar Campsegret. 18km

 Gister nog een bijzondere gezellige avond bij Fons en Netty, waar we van een fantastische maaltijd hebben genoten. Jacqueline kon zich niet inhouden en heeft de hele pan met overgebleven sperzibonen maar leeggeten. Zonde om te laten liggen. Ze had honger als een paard. Mocht ook wel na de wandeling. Na de maaltijd was het nog lang gezellig met wat alcoholische versnaperingen. Prima geslapen allemaal en vanmorgen wachtte ons weer een pracht van een ontbijt. We hoefden niet vroeg op, want hij het volgende adres werden we zo rond 4 uur verwacht. Eindelijk weer eens een eitje bij het ontbijt en Hollands beleg. Fons bracht ons weer weg naar het punt waar hij ons had opgehaald. een warm afscheid  van van bijzondere gastvrije mensen en weer op pad. 18km over mooie paden, door bossen en landerijen. Jacqueline geniet van iedere graspriet. Geen dorpje te bekennen. Op ja, 1 dorpje, maar dat leek wel op Staphorst op zondag. Oh, het is zondag. Tuurlijk. Wat een stilte. En natuurlijk de enige kroeg van het dorp was ook gesloten. Toch maar even op een bankje gezeten. We hebben een klein buitje gehad, even gescholen en weer verder. En zo kwamen we toch nog onverwacht snel bij het adres aan. Wat weer een pracht plek.. Een statig huis op een heuvel met 20 hectare grond inclusief een zwembad. Echter te koud nog om uit te proberen. Wat een pracht van een uitzicht met weer heerlijke mensen. Vlamingen die hier 20 jaar wonen. Wat een leuk stel. Hij is kapper hier in het dorp en zij geeft mensen in de buurt yogales. Nou, helemaal in het straatje van Jacqueline.  Onderweg niet alleen veel lol gehad, maar ook weer mooie gesprekken met elkaar over het leven en hoe je ermee omga. Het was weer een heel mooie dag. Morgen gaan we richting Bergerac. Wel gebeld voor de overnachtingen, maar nog geen antwoord gekregen. Ach, en anders zien we het wel. Hier in ieder geval weer op een mooie plek en straks weer een heerlijke maaltijd.

Groetjes van mij en Jacqueline.

Imre