De rust is voorbij

Van Perigueux naar Grun-Bordas. 22km

Gisteravond genoten van een heerlijke maaltijd en de overnachting geregeld voor vandaag. Had wat voeten in aarde, maar het is gelukt. Bij een Nederlandse echtpaar.  Vanochtend op weg naar het station van Perigueux om schoonzus op te halen. 10 uur komt de trein aan vanuit Bordeaux. Nou, dan komt er een wervelwind de trein uit. Lachen en hoi ik heb er zin in. De conducteur helemaal van slag. Perron in rep en roer: Jacqueline is gearriveerd. Mijn God waar ben  ik aan begonnen. Gelukkig ken ik haar al een tijdje, dus ik wist het. Vol enthousiasme en hoppa we gaan er voor. Dan is de dik voor mekaar show nog een rustig momentje. Station uit en op weg naar de route. Eerst langs de bakker voor de nodige mondvoorraad. Jacqueline bestelde 4 grote croissants waar een paard de hik van krijgt. Ik dacht, uhhhh waar heb je die voor nodig. Reserve voedsel voor onderweg. Afijn na 5 km een patteserrie. Koffie en wat lekkers erbij. Hele bakkerij in rep en roer. Jacqueline langs alle schappen kijken wat lekker is. Ja, doe die maar. Andere klanten verwondert kijken van zoveel rumoer, ja ze is aanwezig. Daarna werd het even rustig. Wandelen toch?? Voor Jacqueline een groot feest. Tuurlijk de klimmetjes waren lastig, maar ze slaat zich er moedig doorheen en genietend van al het pracht wat voorbij komt. De bossen, de vergezichten etc. Op laatst waren we bij de afgesproken plek. Bushalte bij het kerkhof waar we opgehaald zouden worden. Even bellen. Paar huizen langs om te vragen of er een bar was. Nee, die was er niet. Of ze hier hadden. Na, dat wel. Mooi met een fles bier terug naar het busstation. Jacqueline lust je hier?? normaal gesproken niet maar nu wel. Wat gebeurt hier allemaal. Biertje op en daar kwam de heer des huizes ons ophalen. Ja, Jacqueline zelf even je rugzak inladen. Normaal doe haar man Hans dat. Stukje rijden en we waren bij een prachtig huis. Een paradijsje weer. Jacqueline had superlatieven te kort. Het is ook mooi, alleen zwembad gesloten. Minpuntje. We werden naar onze kamers gebracht en gingen weer mee naar beneden. Een hartelijk brabants welkom. Wat een leuke mensen weer waar we zijn. Fons en Netty. Wat een heerlijk mensen. Eerste uur vreselijk mee gelachen en geproost, zeg maar veel geproost Gelijk helemaal thuis. Ja, dan heeft het blog maken een iets wat lagere prioriteit. Het is weer een groots feest op de Camino. Het oorspronkelijke plan via Saint Astier laten varen en nu de route via Bergerac. Fantastisch. Overnachting voor morgen ook geregeld bij Belgische mensen in campsegret. Na, ik ben de dingen met verrassingen al een beetje gewend, maar Jacqueline is een en al verwondering. Haar Camino kan al niet meer stuk. Straks eten en naborrelen hier. Wat een leuk adres. Zoveel gastvrijheid en vreselijk lachen met elkaar. Geen idee of met we morgen met een kater de deur uit gaan, maar door de Brabantse gezelligheid  vrees ik van wel. Wij gaan nog even heerlijk genieten hier en ik groet jullie mede namens Jacqueline vanaf de Camino.

Imre