Rustiger op de camino

Van hospital de Obirgo naar valdeviejas. 21km.

wat een geweldige albergue weer gister. Zeer gastvrij en behulpzaam. En ja wel hoor net als 5 jaar terug gitaar en zang bij het eten. Geweldig. Na het eten nog wat leuke gesprekken gehad met andere pelgrims. Mijn japans gaat er met de dag beter op lijken. Nu nog eten met stokjes. Het is weer een ratjetoe aan mensen. Voertaal Engels. Overigens heerlijk, zeg maar formidable gegeten. Daarna nog even de zon onder zien gaan. Prima geslapen en pas kwart over 7 wakker. Niemand scheen haast te hebben vandaag. Prettig ontbijtje en weer op weg. Eerst naar villar de orbigo waar Christine de Muynk een albergue heeft. Ze volgt mijn blog, dus ik kan er niet zomaar voorbij stiefelen. Ook weer zo’n plaatje. De albergues worden steeds leuker. En op de weg meer het caminogevoel. Het is minder druk opeens. Niet alles na Leon  is vol. De beheerders weten ook niet waar het aan ligt. Persoonkijk vind ik het niet erg. Wat een mooi stuk wandelen naar Astorga. Veel variatie aan uitzichten en paden. Niks is recht. In de verte vanaf het kruis boven op de heuvel zie je Astorga al liggen. Voor het grijpen. De voetgangersbrug over het spoor is net zo een beetje een achtbaan. Klimmetje nog even op en Astorga binnen. Is er net een markt aan de gang. Lompen, vodden en dweilen in overvloed. Dit geef je niet eens aan je schoenmoeder, ja of juist wel. Vroeger ooit naar stiefbeen en zoon gekeken. Zoiets dus. Stiefbeen? Ja voor de oudere kijken van zwartwit TV. En anders google je maar. Tijdje in het stadje gelopen en geterrasseerd (leuk voor scrabble). Daarna op weg naar de Albergue Ecco Homo. Ik verzin dit ook niet, maar daar slapen we dus. We worden straks netjes weggebracht naar het restaurant en daarna weer teruggebracht. Quanta coste niente. Het vervoer dus. We zijn de enige twee in de albergue dus weer lekker rustig. Fijne avond allemaal , groetjes

imre