Gedoetjes vandaag

Van Leffe naar Givet. 30km

Tot vandaag ging alles redelijk op rolletjes. Maar ja, ook bij mij kan het wel eens mis gaan. En, ach, als dat het allemaal was. Zit evengoed weer aan een verdiend biertje en straks mijn magnetron eten.  Gisteravond niet uit de abdij geweest. Eerst bij de vespers gekeken. Voor mij kijken en horen, want alles ging in het Frans. Ik zat al te wachten toen plots de broeders binnenkwamen. Iedereen ging zitten op zijn eigen plaats. Allemaal staan,, ik doe mee. ook staan. Hele verhalen en soms zingen erbij. De hoogste broeder was er eentje van het gezellige Bourgondische leven. Dat zag je duidelijk. De enige die niks zei. Zo tegen het einde een stilte moment van 5 minuten voor bezinning. Mijn bezinning omdat het de onze Lieve vrouwe abdij is en waar Margriet bewonderaarster van was. Na, dan heb je wel je momenten. Daarna was het de zege en god voor ons allen. En in gezwinde draf naar de eetzaal. eerst even nog maar een kaarsje opsteken. Het eten was karig en voedzaam met een heleboel gebroken worsten. Natuurlijk werden de gasten ( ik dus) in een apart kamertje gezet met de maaltijd. Even later kwam Iwan ( een halve Rus en Belg) erbij zitten. Wel grappig toen hij zich voorstelde en hij mijn naam hoorde bij in het Hongaars antwoord gaf. Toen moest ik passen. Hij had jaren in Hongarije gewoond en sprak de taal wat. Nou ik dus niet. Maar het geeft niet, want hij sprak ook Engels. Hij vertelde dat gister een dame uit Haarlem hier had gelogeerd. Ik zei dat klopt, want die zat 2 dagen voor mij uit. Dus nu een dag zonder erg ingehaald. Zit er nu dus een dag achter.  Na het ontbijt vanochtend stempel gekregen en mijn donativo in de pont gegooid. Blijkbaar te weinig naar de zin van Jacobus, want even later begon het gedoe. Bij de sluis stond het goed met de schelp rechtdoor en dat klopte ook met mijn maps.me.  En eigenlijk had mijn gevoel andere plannen Ik moest lopen aan de oostkant van de Maas, die heet daar overigens Meuse. Het paadje begon mooi maar het werd steeds meer bagger. Had aan de blog van anderen het eigenlijk wel kunnen weten, dat ik aan de andere kant van de Maas moest gaan lopen..Einde wandelpad want de Maas stond te hoog. Even terug naar de splitsing, daar kon ik omhoog. Maar toen ik de borden en de hoogte zag, voor mij met mijn hoogtevrees, 3 keer niks. Dus terug naar de sluis en daar oversteken. Toch een redelijk half uurtje teruglopen. Balen, balen, balen. Jacobus straft meteen. Volgende keer een grotere donativo in de pot. Nou broeder Bruno had gezegd je Mag geven wat je wilt,altijd goed bij Jacobus, Ja ja. Ik werd weer opgevrolijkt door vlak bij de sluis een fotosessie aan de gang was. Allerlei soorten truien en jassen voor een modeblad. Ik ff meedoen met mijn cameraatje. Vond ze wel leuk en de mannen vinden het geen bezwaar. Bij de sluis bleek dat ik er pas 6km op had zitten. Ben je daarvoor in de weer. De sluis over en in de stand forse pas. Op de autoweg dat weer wel. Dus uitkijken en ergens halverwege kwam er een wandelpad bij. Dat liep iets relaxter. Maar de kilometers gelden wel vandaag. In Givet ( eindelijk Frankrijk) de brug over en op nummer 6. Gelukkig de poort stond open. De school naar binnen en op zoek naar iemand. Nou een leraar (zaterdag les, bijscholing?) ging op zoek voor mij naar een sleutel. Buiten staat een huisje dat door pelgrims wordt gebruikt. er passen net drie bedden in, een keukenblok en een magnetron.  een douche en een toilet. En de kachel  u stond aan. Ook lekker Oja, als ik naar buiten ga en de poort? dichttrekken en als je terugkomt op de bel drukken. Tuurlijk. Dus even na het douchen wat boodschappen doen voor het avondeten. Iets van macaroni in de magnetron. Na veel restaurants zijn hier niet. Terug,  bij de poort op de bel, die doet het niet.. gloeiende gloeiende , Jacobus is het nog niet genoeg? Afijn dus aan omstanders maar vragen hoe een en ander werkt. Niemand wist wat. Toen een straat verderop maar gebeld bij iemand. Op, die was bereid te helpen. Hij diverse deuren aangebeld om te vragen wie er benadert moest worden. Niemand wist wat. Terug naar de poort. Na wat gedoe met bellen kwam er iemand langs lopen. Oh, de poort. even de code intikken en hoppa open. Perfect, zag mijn geest al dwalen door het dorp. Want al mijn spullen laten in het huisje. Had al op andere blogs gelezen dat het ook zo moeilijk ging. Nu, blog schrijven, biertje erbij en straks wat eten. Of ik de poort nog uitga? Ik heb nu de code.  Lang dagje vandaag geweest. Jacobus, bedankt.

groetjes allemaal. Morgen, ga ik zo eens rustig kijken. Niet alleen te lang morgen.

Imre